What the hell with us.

Tytuł: What the hell with us.

Paring: ChanBaek

Długość: Chaptered

Rodzaj: Dramat, Romans,Psychologiczny, Kryminał

Rating: G, NC-17

Prolog.

Seoul,  15 kwietnia 2013r.

Drogi Baekhyunie,

Piszę ten list setny raz, każdą poprzednią kartkę gniotłem w dłoniach  odrzucałem za siebie. Nawet nie chcę się odwrócić, by zobaczyć ile takich papierowych kul leży za moimi plecami na dywanie. Nie wiem jak mam to wszystko powiedzieć, co napisać i jak to ująć, aby oddało wszystko to, co czuję.

Sam wiesz, że w wyznawaniu uczuć jestem beznadziejny, ale wiesz też, że zawsze starałem się być wobec Ciebie taki, jaki chciałeś, abym był. Jednak nie zawsze mi to wychodziło, przepraszam.

Na początek myślę, że powinienem Cię przeprosić…

Baekhyunnie… Przepraszam, naprawdę przepraszam Cię za tą litanię ostrych słów. Tak bardzo chciałbym się wtedy ugryźć w język i nie powiedzieć nic więcej… Wiesz, że mam wybuchowy charakter i łatwo najmniejszą błahostką wyprowadzić mnie z równowagi… Ale wiem, to mnie nie usprawiedliwia. Przepraszam za to, że byłem na tyle beznadziejny, by nie podołać tak prostej obietnicy. Przepraszam, że nie potrafiłem pohamować swojej siły. Przepraszam, że nie potrafiłem zatrzymać ręki. Przepraszam, że znowu sprawiłem Ci ból. A wiem, że ten ból jest gorszy od tego fizycznego…

Chciałbym cofnąć czas i postarać się bardziej, dla Ciebie. Teraz kiedy siedzę tutaj całkiem sam i muszę znosić dochodzące krzyki zza ściany widzę, jak wiele wnosiłeś do mojego życia pozytywnej energii i małymi krokami pomagałeś mi stawać się zupełnie innym człowiekiem. Gdyby nie Ty, dawno stoczyłbym się na samo dno, albo już nie raz siedziałbym za pobicie.

Byłem głupi.
W sumie nadal jestem.
Siedzę w tej dziurze zabitej dechami, nie szukam porządnej pracy, tak jak kiedyś szukałem jej dla Ciebie. I tak z każdej mnie wyrzucają po kilku dniach podając jako powód moją wybuchowość i brak pohamowania. Po którejś takiej sytuacji po prostu zrezygnowałem. Po prostu… Myślę, że jestem do niczego. Aczkolwiek chciałem… Ja po prostu… Dziękuję.

Dziękuję Ci, Baekhyunie. Dziękuję za wszystko i mam nadzieję, że kiedyś mi wybaczysz.

~ Twój Park Chan Yeol.

PS. Kocham Cię…

  Czytając jego słowa czułem nieodpartą ochotę wybiec z domu i pójść prosto do niego. Nawrzucać mu prosto w twarz wszystko to, co mam mu do powiedzenia, a potem wpić się w jego usta uwieszając u się na szyi i zapomnieć o wszystkim jak o jednym, bezsensownym śnie. Jednak to było tak bardzo niemożliwe. Kisiłem się w domu, w zachodniej części Londynu i nie wiedziałem co mam z sobą zrobić. Sam nie wiem, czy podjąłem dobrą decyzję… Może nie powinienem był się wtedy wyprowadzać? Ale… Do dziś pamiętam tamtą kłótnię. Wtedy po raz ostatni złamał swoją obietnicę, a ja nie miałem już siły, aby znieść to kolejny raz… Jednak mimo naszych kłótni, ciężkich chwil, były też te dobre, magiczne. Pamiętam ten wieczór, gdy wprowadziłem się do niego i podczas jego nieobecności wszystko uporządkowałem. Miał wtedy taki bałagan w mieszkaniu… Ciekawe, czy nadal taki ma… Po jego powrocie zjedliśmy razem kolację. To była nasza pierwsza wspólna noc. Pamiętam każdy jego zachłanny pocałunek, każdy energiczny ruch, który wykonywał i ciche pomruki wydobywające się z jego gardła pod wpływem narastającego podniecenia.

Wspaniałą chwilą była także ta,  gdy pierwszy raz zatrzymał rękę. Opuścił ją bezwładnie wzdłuż ciała, a po chwili przyciągnął mnie do siebie i przytulił. Wtedy naprawdę myślałem, że uda mi się go zmienić, uratować… Naprawić. Niestety realia były zbyt okrutne dla naszej dwójki. Widocznie nie byliśmy sobie pisani, szkoda. Mam nadzieję, że nie stoczy się już niżej i znajdzie wreszcie linię graniczną… Że zobaczy wreszcie, że naprawdę musi przestać…